HISTORIA CHOMENTOWA

POCZĄTEK XIX W.

Na początku XIX  wieku właścicielem Chomentowa był Michał Bajer.

 Od niego kupił na podstawie aktu notarialnego z dnia 6.VI.1816 r . dzierżawca wsi Korytnica

Piotr Jacek Tymieniecki herbu Zaremba 

Dzieci Piotra i Julianny Tymienieckich :

•  Feliks ,Jan  Nepomucen, Andrzej Tymieniecki urodzony 26.V.1802 r. Fałków , zmarł 5.XI.1858 r. Warszawa , pochowany na Warszawskich Powązkach.
• Leokadia urodzona 1803 r. ślub 1822 Chmielniku zamieszkała Żrecze Małe
•  Balbina Olimpia urodzona 1805 r.
•  Sylwina urodzona 1808 r.
•  Napoleon, Teofil, Andrzej urodzony 1812 r. Korytnica
•  Konstanty, Walerian, Karol urodzony 1913 r. Korytnica
•  Wiktoria urodzona 31.XII.1815 r. Korytnica zmarła 1839 Potworów

TREŚĆ AKTU NOTARIALNEGO zakupu CHOMENTOWA przez Piotra Tymienieckiego

Piotr Tymieniecki Zaremba urodzony 1767 rok , zmarł 1825r w Chomentowie,

żona Julianna Korulska urodzona 1775 rok , zmarła 1822 rok w Chomentowie.

Na cmentarzu kościelnym stoją dwa pomniki .

Krzyż na globie opasany wężem,

 Co najdroższego w życiu moim miałem

 To Pochowałem 

Kochaną żonę i czułą matkę

Szczerą w przyjaźni i dobrą sąsiadkę

Juliannę z Skorulskich

 zgasła dnia 26 lutego 1822 roku 

Piotr Zaremba tymieniecki małżonek z dziećmi Feliksem córkami Leokadią, Sabiną Sylwiną,Wiktorią ten pomnik stawiają .

Druga kolumna ścięta w połowie,

 Śp. Piotr Zaremba Tymieniecki zakończył życie dnia 18 października 1825 roku 

NASTĘPCĄ WŁAŚCICIELEM DÓBR CHOMENTOWA

Po śmierci ojca Piotra Tymienieckiego

ZOSTAJE FELIKS TYMIENIECKI , który ukończył Uniwersytet Warszawski .

Prowadząc gospodarstwo w Chomentowie zajmuje się konstrukcją i ulepszaniem Żniwiarki gdzie poświęca większa część swojego życia oraz majątku.

Ślub Feliksa Tymienieckiego z Karoliną Moszyńską 2.II.1937 r.

Dnia 28.II.1838 roku Feliksowi i Karolinie Tymienieckich rodzi się córka Helena ,Marianna, Klotylda.

W 1839 r. Feliks Tymieniecki z żoną i córką Po sprzedaży Dóbr Chomentowa wyjeżdżają do Warszawy .

NASTĘPNYM WŁAŚCICIELEM DÓBR CHOMENTOWA ZOSTAJE

JAN KANTY ŁEMPICKI

Feliks Tymieniecki zmarł 5.XI.1858 r . na chorobę sercową.

POCHOWANY NA WARSZAWSKICH POWĄZKACH

NEKROLOG NA PIERWSZEJ STRONIE KURIERA WARSZAWSKIEGO

DOTYCZĄCY POCHOWANIA FELIKSA TYMIENIECKIEGO

J.W.P FELIKS TYMIENIECKI

W opisywanym okresie od 1825 r. gospodarowania włościami Chomentów przez nowego gospodarza, zwanego dziedzicem Feliksem Tymienieckim lat 23 , bez żadnego doświadczenia w tym zakresie.

Wieś Chomentów liczyła 45 numerów , gruntów rolnych,pastwisk oraz lasów z folwarkiem Zagórze mórg ponad 1000.

Na folwarku Zagórze były następujące budowle chałupa , owczarnia i stodoła .

We wsi była karczma gdzie karczmarzem był Ziemnicki Andrzej lat 37

Gorzelnią zajmował się gorzelniany Niedzielski Józef lat 23.

Nie tak jak za poprzednika dziedzic Feliks Tymieniecki obsadził wszystkie posady potrzebne do funkcjonowania dworu, mianowicie:

Ekonom- Osiński Mariana lat 38

Kowal- Czarnecki Szymon lat 54

Ogrodnik- Srebrzeński Antoni lat 46

Leśniczy- Zawadzki Piotra lat32

Trzech gajowych:

Dziublowski Wawrzyniec

Woźniczko Michał lat 34

Gawior Jan lat 32

Kucharz- Stachursky Michał lat 40

Lokaj- Wasilewski Tomasz

Pisarz- Basiewicz Jan lat 29

Pastuch- Milan Paweł lat 46

Stróż Wiejski- Gawior Urbana 40.

Nowością w gospodarce rolnej w Chomentowie było obsadzenie dwóch kmieci na odpowiednich łanach:

Antoniego Woźniczko lat 50

Jakub Woźniczko lat 56.

W owczarni zatrudnieni byli

Łabuda Paweł lat 51

Marszałek Jan lat 50

Zatrudniony był też fornal Szymański Jan lat 34

We wsi zamieszkiwało kilku majstrów różnych profesji jak

krawiec

szewc

tkacz

Świadczyli oni usługi dla dworu i dla włościan .Jedna kobieta pełniła rolę akuszerki . Najwięcej włościan w tym okresie zajmowało się garncarstwem , była to rodzina Gawiorów Kazimierz Tomasz Kacper Marcin i Jakub.

Tajnik garncarstwa były pilnie strzeżone i zawód ten przechodził z pokolenia na pokolenie. Materiał na swoje wyroby czyli glinę garncarze w Chomentowie pozyskiwali z wyrobiska na nieużytkach plebańskich na górze na północ od kolonii poduchowne do dziś istnieje wyrobisko pod nazwą (glinianki).

Glinę Przywozili na plac dziś jest to plac zabaw przed wejściem do świetlicy wiejskiej.

tam była urabiana ,sezonowana i wyrabiane naczynia z gliny ,suszone i wypalane .Na tym placu garncarze mieli też piec do wypalania suszonych wyrobów były to piece tak zwane (ziemne) wykopane jamy w których układali warstwami wysuszone wyroby i drewno po zapełnieniu podpalono i okrywano. Po wypaleniu i całkowitym ostudzeniu wyjmowano naczynia gliniane , metoda to była bardzo niedoskonała powstało dużo odrzutów . Odpady te czyli skorupy zakopywano obok pieców na , których za kilka lat został postawiony dworski Trojak.

Który początkowo zamieszkiwali komornicy .Po przekazaniu budynku na własność wiejską na podstawie ukazu carskiego .Trojak od wsi wydzierżawił Żyd Lejbuś Slęcki ,który uruchomił w wynajętym trojaku karczmę .Po ukazaniu się ukazu carskiego który zabraniał Żydom posiadać majątek na wsi , Żyd likwiduję karczmę i wyprowadza się do miasta .Po remoncie trojaka przez mieszkańców Chomentowa zostaje do niego przeniesiona szkoła która wcześniej znajdowała się w wikaryjce .Podczas rozbiórki starej szkoły w latch 70 XX wieku przez jeszcze żyjących mieszkańców Chomentowa zostało odnalezionych dużo skorup glinianych. Te skorupy świadczą o odpadach wyrobów glinianach.

We wsi Chomentów mieszkała jedna rodzina staro zakonna Lewkowicz Szmul lat 30 zamieszkały pod numerem 36 z żoną Hana Hierkowicz lat 28 parający się hodowlą krów .

W okresie opisywanym w parafii Chomentów powołany był <dozór kościelny >na podstawie obowiązujących przepisów.

Dozór tak opisuje

<Akta reperacji kościoła w Chomentowie>

Stan kościoła .

Mierny, przecieka , reperacja potrzebna .

Dzwonnica lubo ma mocne fundamenty i dach nowy jednakosz obicia wymaga.

Wikariat podobny stan co i plebanii i tych samych reperacji , a jeszcze pilniejszej wymaga. Dom plebana pomimo innych reperacji z przyczyn że już stary , dachu nowego i to niezwłocznie potrzebuję .

Dozór kościelny Parafii Chomentów